Cerita Rakyat Sendang Sani Pati Jawa Tengah (Versi Bahasa Jawa)

Sendang Sani

Jaman kasunanan, Ki Sunan Bonang lunga menyang panggonan Sunan Muria kanggo ketemu sunan – sunan liyo. Sunan Bonang lunga menyang kono kalihan 3 kancane yaiku Ki Dudo, Kosim, lan Kemat. Perjalanan saka Tuban menyang Muria lumayan adoh. Ing tengah – tengah perjalanan Sunan Bonang krungu suara adzan dzuhur. Sunan Bonang pengen sholat. Nanging, Sunan Bonang bingung kepiye carane wudhu, amarga panggonan iku ora ono sumber banyu.

Akhire, Sunan Bonang ngendikan marang Kemat lan Ki Dudo kanggo nggowo banyu nganggo bumbung. Nalika Kemat lan Ki Dudo lagi nggolek banyu, dheweke weruh manuk kuntul ngambang ing mega. Ing jaman biyen yen ana manuk kuntul ngambang ing mega, pratandane ing daerah kuwi ana sumber banyu. Nalika bener ana banyu, banjur wong loro kuwi njupuk banyu nganggo bumbung. Amarga durung ngombe banyu nganti suwe banget, tanpa mikir dawa akhire Ki Dudo ngombe setengahe banyu sing ana ing bumbung.

Sakwise entuk banyu, Ki Dudo lan Kemat bajur bali ing Sunan Bonang lan ngewenehake banyu kuwi kanggo wudhu. Amarga ngerti yen banyu iku wis diombe Ki Dudo, Sunan Bonang nolak banyu kuwi. Amarga miturut Sunan Bonang, Ki Dudo kuwi “nyisani” banyu kanggo Sunan Bonang. Nanging, Sunan Bonang tetep maturnuwun marang Ki Dudo lan Kemat amarga wis nggolekake banyu saka kutha. Sunan Bonang akhire menehi jeneng panggonan kuwi “Dukuh Sani”.

Sunan Bonang nglanjutake perjalanan menyang panggonane Sunan Muria. Nanging, sakdurunge kuwi Sunan Bonang nancepake tongkat ing Dukuh Sani. Banjur Sunan Bonang ngewenehi pesen marang Ki Duda lan Kemat kanggo njaga tongkat kuwi lan ojo dijabut sakdurunge Sunan Bonang mulih.

Sakwise Sunan Bonang lunga, Ki Dudo penasaran marang tongkate Sunan Bonang kang ora entuk dijabut kuwi. Akhire, Ki Dudo nyabut tongkat iku, banjur metu banyu sing mbanjiri panggonan iku. Ki Duda langsung nyemplung ing banyu kuwi lan njerit – njerit amarga seneng. 

Dumakan Sunan Bonang rawuh kaliyan Sunan Muria lan Sunan Kalijaga. Sunan Bonang kaget amarga weruh ono akih banget banyu ing kono, banjur Sunan Bonang takon marang Kemat, “Saka ngendi asale banyu kuwi?”, Kemat njelasake yen Ki Dudo nyabut tongkat iku lan metu banyune. Banjur Sunan Bonang takon ing ngendi Ki Dudo saiki. Kemat njelasake yen Ki Dudo nyemplung ing banyu lan ora gelem mentas. Nalika Sunan Bonang takon marang Ki Dudo, Ki Dudo njawab yen dheweke seneng ono ing njero banyu kuwi.

Amarga perilakune Ki Dudo, akhire Sunan Bonang nyabda “Awakmu koyo bulus”, banjur Ki Dudo maleh dadi bulus. Sunan Bonang maringi jeneng panggonan kuwi “Keramat Sendang Sani”. Sunan Bonang banjur ngakon Kemat kanggo njaga Ki Dudo. Nanging Kemat takon “Sopo sing bakal ngewenehi aku mangan?”, Sunan Bonang banjur ngomong yen Sendang Sani wis rame lan cita – citane wong – wong wis kasil, wong – wong kuwi bakal nggowo akih panganan kanggo syukuran. Akhire, Sunan Bonang dan Kosim mulih menyang Tuban. Sunan Muria mulih menyang Muria lan Sunan Kalijati mulih ing panggonane.